Toen ik 17 was, vergezelde een cassette met The Nightfly me tijdens een treinreis naar Parijs. Dertig jaar later speel ik het album live met mijn vriendjes.
Herman kende ik van mijn eerste vakantiebaantje. Hij was een jaar of veertig en woonde praktisch om de hoek, samen met de liefde van zijn leven Marja, en ik ging wel eens bij hen langs. Schatten van mensen. Plaatjes draaien en een beetje lullen over muziek. Hij had wel duizend platen. Ik was zeventien maar ik kende alleen de muziek uit mijn eigen jeugd en een paar jazzplaten.
Toen Herman mij op een middag vroeg welke platen ik graag draaide, zei ik: Joe Jackson, The Eagles, Stevie Wonder, The Brecker Brothers. Hij bladerde wat in zijn platenkast en haalde er twee albums uit. ‘Dan vind je deze vast wel leuk. Wacht, ik zet ze op een bandje.’
In de trein naar Parijs
Kort daarna ging ik met de nachttrein naar Parijs. Op de ene kant stond Aja van Steely Dan en op de andere kant The Nightfly van Donald Fagen. Die ochtend na mijn vertrek boemelde ik de grote, koude stationshal van Gare du Nord binnen op de klanken van IGY en Deacon Blues. Ik had ‘auto reverse’ dus herhalen maar. De TDK SA60 cassette had mijn walkman de hele reis, die een uur of vijf duurde, niet meer verlaten.
Het was best een spannende reis voor een jongen van zeventien. Ik leerde deze wonderbaarlijke muziek kennen, ik leerde Parijs kennen, en de wereld. Het was dan misschien niet het officiële begin van mijn volwassenheid maar wel een monumentale ouverture van wat nog allemaal zou komen.
Vooral de optimistische, jaren-vijftig-kijk op de toekomst die centraal lijkt te staan op The Nightfly, paste mooi bij mijn stemming en mijn levensfase. Nog steeds eigenlijk. Vandaag de dag voelt de muziek als een jas die je nooit meer uit wilt doen. Ook de associatie met Parijs is gebleven, wanneer ik één van de twee platen draai.
De muziek, de teksten
Tot dat moment kende ik veel mooie muziek, maar vond ik songteksten meestal maar saai. Waren de teksten wél interessant, dan knapte ik vaak af op de muziek. In een enkel geval, wanneer zowel de muziek als de tekst mooi waren, zat er geen humor in. Maar déze muziek klonk gewoon zo goed. Van de woorden van Steely Dan en Donald Fagen begreep ik niet veel. Het was klonk een beetje cynisch, maar ik vond het vooral heel geestig. Het klopte gewoon. Alles ademde hetzelfde idee. Alsof iemand Roald Dahl op muziek had gezet. Vanaf het eerste moment was ik volkomen verliefd op deze muziek. Elk gitaarnootje, elke drumfill, elk blazersakkoordje vond ik prachtig.
De plaat heeft alles. Het zit zo vól met leven. Blues, prachtige instrumentale gedeeltes, echte songs en avontuur. Rock ‘n roll, jazz en poëzie tegelijk. The Nightfly staat al dertig jaar stevig in de top vijf van mijn ‘onbewoond eiland’ lijstje. Nog elke keer luister deze muziek met evenveel verwondering als die allereerste dagen. Hoe dat werkt? Dat begrijp ik niet. Hoeft gelukkig ook niet. Er is ook niets mysterieus aan, het is gewoon steengoed. De muziek kent zoveel lagen, zoveel details en zoveel interessante invalshoeken, dat je het duizend keer kunt beluisteren, zonder dat het gaat vervelen. Je neemt nooit dezelfde route.
The Nightfly live!
Omdat ik als muzikant méér ben dan alleen een liefhebber, stelde ik enkele weken geleden aan mijn Steely Dan tribute band The Royal Dutch Scam voor om het hele album The Nightfly live te spelen.
Het album blijkt ook het favoriete album te zijn van nog véél meer mensen! Inmiddels ben ik het concert aan het voorbereiden en het is geweldig! Ermee bezig zijn is al een feest.
Zelfs ik, met mijn goed getrainde oren, moet soms flink puzzelen op de voicings van sommige akkoorden. Vroeger was ik bang dat de magie van de muziek verloren zou gaan, wanneer ik de muziek in detail zou analyseren, maar dat is gelukkig niet waar. Integendeel!
Ik deed ook een ontdekking: het hele album The Nightfly live spelen is nog nooit eerder gebeurd! We hebben het hier dus over een wereldpremiere.
Dus dat wordt uniek en eenmalig, lieve mensen. Wanneer gaan we The Nightfly live spelen? Op 16 mei in Theater Floralis in Lisse. Check hier voor kaarten: theaterfloralis.nl
Zorg dat je erbij bent! Vol is vol.
Die plaat ademt een typische sfeer uit van wat er toen speelde daar in amerika…..tijdloos!