Je gelooft het niet, maar toen ik vorige week mijn auto even bij een benzinestation langs de A2 parkeerde, zag ik Steve Gadd.
Hij zat in de auto die naast mij stond geparkeerd. Ik herkende hem meteen. Hij stapte net uit. Gadd was met zijn Nederlandse manager Daan van Rijsbergen (die ik ken van mijn optredens met Alain Clarke).
Daan zette ons op de foto – doe ik normaal nooit maar hey, dit is Steve fakking Gadd – en trakteerde op koffie.
De legendarische drumkoning was een paar dagen in Nederland en op weg naar Schiphol, voor zijn wereldtournee met Chick Corea.
Ik keek op de klok, dacht aan mijn afspraak en besloot dat ik nog even tijd had.
We stonden te kletsen over alledaagse dingen. Steve was heel geinteresseerd, wat ik mij moeilijk kon voorstellen.
Daar stonden we dan aan zo’n lullig barretje tussen de forensen, die druk waren met het nuttigen van gehaktballen, broodjes en kranten, maar die natuurlijk helemaal niet weten wat een grootheid Steve Gadd is.
Toen ik even later de A2 opreed, drong het tot me door en passeerden honderd platen waar hij op meespeelt, allemaal tegelijk door elkaar heen, in mijn hoofd. En alle vragen die ik nog had willen stellen.
De grote glimlach op mijn gezicht bleef nog lang staan.