Miles Davis’ live improvisatie bij Ascenseur pour l’Echafaud

Over Ascenseur pour l’Échafaud, misschien wel de mooiste combinatie die ooit is gemaakt van film noir en jazz.

In het Parijs van de jaren ‘50 bedenkt een mooie Française hoe ze haar echtgenoot wil vermoorden. Haar minnaar zit ook in het complot.

Dat is Ascenseur pour l’Échafaud (1958) in een notendop.

Hoe de film verder afloopt, dat is niet het punt. Het gaat erom hoe leeg en hartverscheurend het verhaal van minuut tot minuut wordt verteld. In tijdloos zwart-wit.

Essentieel in de film is het bloedstollende trompetspel van Miles Davis dat een perfecte match vormt bij de emotionele rollercoaster die de voortdurend gespannen dame doormaakt — ergens tussen suspense en een klassieke tragedie.

De beelden waarop Miles Davis de soundtrack live inspeelt, staan op YouTube, die moet je zien. Beeld en geluid lopen helaas niet synchroon, maar toch.

Hij nam de muziek in twee dagen op, samen met de Franse jazzmuzikanten Barney Wilen (tenorsax), René Urtreger (piano), Pierre Michelot (bas) en de Amerikaanse drummer Kenny Clarke (die destijds in Parijs woonde).

Ascenseur pour l’Echafaud (of Lift to the Scaffold) bleek de gezichtsbepalende aanzet voor de Nouvelle Vague, een nieuwe stroming. Zowel voor hoofdrolspeelster Jeanne Moreau als voor regisseur Louis Malle was het de start van een prachtige carriere.