Zoals Eric door Amsterdam fietst met zijn zojuist getrouwde Olga achterop, in de film Turks Fruit, daar komt niemand ooit nog overheen.
Het is één van de blije hoogtepunten uit de legendarische rolprent. Net als Koot en Bie, de Elfstedentocht en pindakaas hoort de film thuis in het standaardpakket voor de betere Hollandse opvoeding van de jaren tachtig.
De credits van deze fenomenale muziek zijn voor Rogier van Otterloo, die ons helaas in 1988 al is ontvallen. Wie hem niet kent: hij componeerde en arrangeerde schitterend werk voor films en tv-programma’s en was jarenlang chef dirigent van het Metropole Orkest. Hij is daarmee gezichtsbepalend voor de geweldige Nederlandse muziek van de jaren zeventig en tachtig. Van Otterloo wordt nog steeds op handen gedragen. En terecht. Zo worden ze niet meer gemaakt, meneer.
In Turks Fruit is een muzikale hoofdrol weggelegd voor Toots Thielemans. Met zijn gitaar, mondharmonica en zijn whistle veroverde hij meteen en voorgoed mijn hart. Ook het sprankelende Fender Rhodes-spel van Rob Franken is kenmerkend voor de warme sound en de harmonische rijkdom van de soundtrack. Bijvoorbeeld op Dat Mistige Rooie Beest (zie filmpje hieronder).
Voor mij is de muziek in de loop der jaren een eigen leven gaan leiden, los van de film. Als eerbetoon — je bent blij als je iets kunt doen — heb ik mijn eerste album White & Blue aan deze filmmuziek opgedragen.
Door Amsterdam fietsen, dat kan iedereen. Een plaat maken, dat kan ik dan weer.
Geef een reactie