Pas toen Bob Brookmeyer in 2011 op 81-jarige leeftijd overleed, werd duidelijk wat een voorbeeldige carriere deze unieke en legendarische muzikant heeft gehad.
In de jaren vijftig introduceerde hij zichzelf in de jazz met uitmuntend spel op de valve (ventiel) trombone. Bijvoorbeeld in de bands van Gerry Mulligan en Jimmy Giuffre, en later met Clark Terry en Stan Getz. Persoonlijk vind ik vooral zijn duetten met Jim Hall geweldig.
Ook zijn talent als pianist bleef niet onopgemerkt: in 1959 maakte hij zelfs een duoplaat met Bill Evans, samen aan de vleugel.
Componeren
Maar nog sterker onderscheidde Brookmeyer zich misschien wel als componist en arrangeur. Hij arrangeerde voor Ray Charles en schreef — na zijn verhuizing naar Los Angeles eind jaren zestig — voor een eindeloze hoeveelheid films en tv-programma’s. De studiowereld bood hem meer zekerheid dan een bestaan als rondreizend musicus.
In de jazzwereld liet hij gelukkig nog veel van zich horen als arrangeur, onder ander voor Gerry Mulligan’s Concert Jazz Band.
Nadat Thad Jones naar Denemarken in 1978 was verhuisd, werd Brookmeyer muzikaal leider van de Thad Jones/Mel Lewis Jazz Orchestra en vestigde zich weer in New York.
Met nadrukkelijke verwijzingen naar de klankkleuren en de ’taal’ van Basie en Ellington, had Brookmeyer’s werk zich tot een geheel eigen signatuur ontwikkeld, waarin ook veel elementen uit de contemporary klassieke muziek werden verwerkt.
Later erkende dat hij daarin af en toe in was doorgeslagen. ‘For a while I was more Boulez than Basie’, zei hij tegen The New York Times.
Educator
Brookmeyer was ook een begenadigd jazz educator. In Nederland speelde hij in de jaren tachtig een belangrijke rol in het opzetten van de jazzopleidingen aan de conservatoria, met name in Rotterdam.
Hij gaf ook les aan het New England Conservatory of Music, waar Maria Schneider één van zijn studenten was. Zij spreekt lovend over hem:
‘There was something about being around Bob that immediately increased the expectations I had for myself. The kinds of questions he would pose to me challenged the traditional musical boundaries that I’d automatically confined and resigned myself to. He opened my world.’ — Maria Schneider
Documentaire
In de 45 minuten durende documentaire A Suite for Three krijgen we een aardig inkijkje in de wereld van hem als componist en arrangeur. Brookmeyer en de bandleden geven interessante toelichtingen op de muziek en de keuzes die worden gemaakt.
Zijn compositieopdracht was nog niet helemaal af toen Brookmeyer in 2011 overleed. De suite is verschenen op het album Over Time van de Vanguard Jazz Ochestra, met Dick Oatts (alt), Rich Perry (tenor) en Scott Wendholt (flugelhorn) als solisten.
Een prachtig document van een bijzonder muzikant.
Mooi hulde! Twee van de saxofonisten, Dick Oats en Gary Smulyan, speelden enige tijd geleden mee met het Jazz Orchestra of The Concertgebouw (en zat jij daar niet bij in de sax-sectie?). Tevens heeft Bob Brookmeyer natuurlijk ook met ‘ons eigen’ Metropole Orkest gewerkt: https://m.youtube.com/watch?v=l6evDZOUsDI