Hoe soulmuziek is ontstaan en de rol die Ray Charles daarin speelde, wordt schitterend verteld in de BBC-documentaire The Birth of Soul.
‘Combineer de emotionele intensiteit van de gospel met de fysieke, sexuele aantrekkingskracht van dansmuziek.’ Zo ongeveer luidt, kort samengevat, het recept voor soulmuziek.
In de zomer van 1990 stond ik als pokdalig adolescent in de rij op North Sea Jazz, waar ik maanden voor had gespaard, in de PWA zaal te wachten op Ray Charles. Het moment waarop deze man opkwam en begon te spelen, vergeet ik nooit. Wat een grootheid. Die stem. Die ongelooflijke muzikaliteit. Die energie. Dat plezier. Dichter bij God kun je niet komen.
Zijn ultiem swingende versie van Hit the road Jack was het eerste liedje dat ik van Ray Charles leerde kennen, in 1976. Sindsdien is hij mijn held. Er zijn tientallen nummers van hem, waarvan ik dacht dat ze gewoon bij de opvoeding hoorden. Let the good times roll. Georgia on my mind. I got a woman. Hallelujah I love her so. Liedjes waar je op kon dansen. Muziek die raakt. Muziek die swingt. Muziek die ook nog eens goed in elkaar zit. Ook zijn oudere platen zijn geniaal. Tot zover mijn persoonlijke associatie.
Lees ook over Don Wilkerson, de relatief onbekende saxofonist van Ray Charles.
Quincy Jones beweert altijd dat Ray Charles de sleutel was, de bepalende en verbindende factor tussen swing, jazz, rhythm & blues en popmuziek. Bekijk de docu en oordeel zelf..