New York – Don’t Blink van de 20-jarige Canadese YouTuber JR Alli is een anderhalve minuut durende achtbaan van sound and motion.
Na een korte, veelbelovende introductie word je als kijker in hoog tempo meegenomen in de energie van de stad. Voor je het weet, kijk je vanuit een helicopter naar de skyline.
Even ademhalen.
Dan gaan we underground. Weer die snelheid. Hij verslapt geen seconde. De woorden die hij erbij gebruikt klinken als poëzie. Ze geven richting en betekenis. Hij maakt ruimte om te reflecteren. Als kijker kun je met hem identificeren. Zelf komt hij als verlegen held uit de bus.
Na 1 minuut en 27 seconden laat JR Alli in totale verbijstering achter. What the hell just happened?
Nog een keer kijken.
JR Alli heeft een goede smaak: zijn beelden spreken tot de verbeelding. Hij brengt een grote variatie aan in zijn beelden: een skyline, een straattafereel, portretten, dichtbij en veraf, dag en nacht, alles komt voorbij. Dat maakt zijn video rijk en prettig om naar te kijken. Maar het zijn vooral de bewegingen, de video animaties; die zijn virtuoos. En alles in dienst van het verhaal.
Beeldenreis
JR Alli laat het beeld naadloos aansluiten op het geluid – en andersom, wanneer de muziek leidend is. Zijn sounddesign is tot op de frame nauwkeurig.
De video’s zitten vol met subtiele geluidjes die de beeldenreis tot leven wekken, swooshes, geluidseffecten die je een verwachtingsvol gevoel geven. Beeld en geluid gaan bij hem altijd hand in hand, let er maar eens op.
Hij maakt ook gebruik van anticipatie. Daardoor ervaar je elke keer een wow gevoel, bij zo’n verrassende, uitgekiende overgang van de ene bestemming naar de andere. Voor je het doorhebt, heb je tientallen plekken bezocht, allerlei mensen ontmoet. In Don’t Blink zie je New York zoals je er nog nooit naar hebt gekeken.
Let ook op de tempowisselingen. JR Alli speelt ermee. Hij leidt ons door het verhaal heen. Je vergeet alles: waar je bent, wat je gezien hebt. Terwijl je geen detail hoeft te missen. Terwijl het eigenlijk veel te snel gaat. Dat geeft een bepaalde spanning. Dat doet hij knap. Bij hem zit ik steeds op het puntje van mijn stoel.
Overgangen
Het risico is natuurlijk dat het te snel gaat en dat het daardoor oppervlakkig wordt. Maar dat laat hij niet gebeuren. Met zijn werkwijze kiest hij bovendien niet de makkelijkste weg.
Nog een keer. Nu met een vergrootglas. In New York – Don’t Blink telde ik maar liefst 94 verschillende clips.
Als kijker ervaar je de overgangen niet als ‘hard’. Integendeel. Het is de manier waarop hij het vertelt. Hoe hij er één geheel van maakt, is groots.
JR Alli is zeker de eerste met deze stijl en deze skills. Leonardo Dalessandri ging hem voor, die met zijn emotionele, indrukwekkende Watchtower of Turkey uit 2014 de trend zette voor een hele generatie visual artists.
Bekijk ook zijn video over Londen, minstens zo geniaal.
Laat eens zien dan? Komt-ie.
