Wij moeten het even hebben over babysokken. Als kersverse vader ben ik daar namelijk flink door geobsedeerd. Volgens mij is het een apart curriculum, waarop je kunt promoveren. Het zou mij ook niet verbazen als het een Olympische sport is. Thuis overwegen wij een stagiair voor de hele sokkenafdeling, zodat wij onze handen vrij hebben in de babykamer.
Allereerst zijn ze altijd kwijt. Dat wil zeggen: sokken zijn standaard minstens twee etages verwijderd van hun tweelingbroer of -zus. Had u al gekeken in de Bugaboo, onderin slaapzakjes of tussen de theedoeken? Doe geen moeite. U zult het met me eens zijn: kwijt is inherent aan de kleinste kous.
Er is ooit onderzoek naar gedaan. In 34% van de gevallen houdt de als vermist opgegeven mini-sok zich op in een verborgen vak van de wasmachine. Sommige sokken (11%) worden onverwachts, tijdens vergaderingen, gevonden in de binnenzak van een colbert. Ook populair zijn verstopt in het beddengoed (7,4%) of in de wasmanden van één van de oma’s (6%). Vast weer zo’n trucje, zodat ze hun kleinkind vaker kunnen zien.
Was u vroeger goed in Memory? Dan kunt u uw spelkunsten weer botvieren op het raadsel van de rondslingerende sok. Losse exemplaren die ’s ochtends in de gauwigheid worden waargenomen op locatie A (het dashboardkastje van uw vriendin) kunt u dan aan het eind van de dag moeiteloos koppelen aan de identieke tweede sok, gevonden op locatie B (in het mapje met belastingpapieren).
Als volwassenen kennen wij de problematiek van de zoekgeraakte Grote Mensen Sok. Dit leed valt echter volledig in het niet bij het mysterie van de babysok. Ze willen gewoon niet gevonden worden. Ze vertikken het.
Vooral aspirant-ouders zijn er zwaar aan toe, als zij straks kennismaken met de hardnekkige babysok. Hen is van te voren niets verteld. Kijk ze nu eens, nietsvermoedend hun wasjes draaien. Straks zullen de nieuwbakken ouders zich nog eens achter de oren krabben, wanneer zij tussen de schoon opgevouwen was geconfronteerd worden met een oneindige verzameling losse sokjes, elk niet groter dan een vingerhoed.
Wanneer het straks tijd is om de baby aan te kleden, heeft u handen tekort. U moet tenslotte zien te voorkomen dat uw pruttelende huisgenootje in zijn speen stikt, onder stroom staat of van de Ikea-commode valt. Enige voorbereiding is dus gewenst. (Ja, maar iets voorbereiden lukt natuurlijk nooit, verzucht u, want u bent al blij als u aan het eind van de dag één keer geplast heeft. Op goede dagen drinkt u uw koffie warm. En met een beetje geluk heeft u eenmaal per maand tijd om te douchen.)
Heeft u de winnende sok-combinatie en de bijbehorende babybenen binnen handbereik, dan wordt er van u een acrobatische vingervlugheid gevraagd, waar zelfs een hoogopgeleide padvinder nog een paar hulplijnen bij zou moeten inschakelen. De mollige babybeentjes vliegen u aan alle kanten om de oren, als die van een wielrenner die aanzet voor een colletje in een bergetappe.
En dan, net wanneer u het succes proeft van een geslaagde operatie en monter op zoek gaat naar het andere been, wordt buiten uw gezichtsveld uw noeste arbeid aan gort getrapt. De sok ligt alweer op de grond, tussen de vieze luiers.
De beschuiten met muisjes komen uw neus uit, de gebroken nachten komt u nooit meer te boven, uw ondergespuugde pakken liggen elke week bij de stomerij. Dit alles neemt u graag voor lief. Maar u mag van geluk spreken als u vóór de lunch überhaupt één babysokje aan krijgt.
Ik heb geleerd dat dè manier om een sok die kwijt is terug te vinden is de andere sok definitief weg te gooien. Een alleenstaande sok wordt in het Limburgs overigens een ompe sok genoemd.
@huubvaassen Haha, wat die manier betreft heb je helemaal gelijk! Dat van die ompe sok wist ik nog niet; weer wat geleerd (als geboren en getogen doch Utrechts geworden Limburgse). 🙂
Heul zielig is ook altijd: een allenig babysokje op de stoep vinden… En er staat nóóit een telefoonnummer in… (Bij gevallen knuffels op het fietspad stap ik ook altijd af om dat te checken!
Wat een leuk stukje, goed geschreven ook! Ik heb zojuist geleerd van mijn schoonmoeder die in een babyzaak werkt dat er babysokken bestaan, die baby’s met de beste wil van de wereld niet uit gewurmd krijgen. Het op straat kwijtraken van die kaboutersokjes wordt dan alweer een stuk kleiner. Deze oplossing heet (jawel!) ‘Sock-ons’. Ik zou zeggen doe er je voordeel mee 😉
Net zoals wanten kun je ook sokken onderling met elkaar verbinden met behulp van een koordje. Of je gebruikt de jarretelle-houders van je geliefde. Of ducttape, dat is natuurlijk dé oplossing voor alles wat vast moet zitten maar de neiging heeft los te raken.
Geniaal geschreven en inderdaad is er ook een geniaal product, te koop bij prenatal, een sok vasthouder, gaat een soort opengewerkt sokje over de sok. Doe er je voordeel mee, geen stress meer.
Ja, ja. Het is bij elke huisvrouw een bekend probleem. Altijd weer sokken kwijt. Niets helpt echt goed. Klemmetjes, clips, een oude kussensloop etc. etc. Meer werk en toch weer sokken kwijt. Er is gelukkig iemand geweest die echt heeft nagedacht. De bedenker van De Sokkenwaszak. Ideaal, simpel en mooi. U kunt hem zien en kopen (maar 4,95 inkl.porto) op http://www.nooitmeersokkenkwijt.com Doen dus en vertel het door!
@Geravdberrug Nu nog een oplossing voor babysokken 😉 https://t.co/I6lzJvt6yR