Herinnert u zich Broken Wings nog, dat nummer van Mr. Mister uit 1985? Eén van de mooiste popliedjes die ik ken. Ik zocht het weer eens op.
De songtekst werd geschreven door John Lang – ’the unofficial fifth member of the band’ genoemd en een neef van zanger Richard Page – en is geïnspireerd op de Libanees-Amerikaanse schrijver Kahlil Gibran en zijn boek Broken Wings over een verboden liefde. De dame in kwestie gelóóft in de liefde, prachtig omschreven door Gibran:
.. The nightingale should sing until dark comes, until spring passes, until the end of the world, and keep on singing eternally. His voice should not be silenced, because he brings life to my heart, his wings should not be broken, because their motion removes the cloud from my heart.
Hoe mooi ook, het blijft een tragisch verhaal. De liefde mocht niet bestaan en de tortelduifjes moesten elkaar vrijlaten. Dat, hoor ik u denken, zouden méér mensen moeten doen. Tja, dat is weer een ander verhaal.
Wat zij van Mr. Mister er niet bij zeggen, is vanuit welk perspectief deze songtekst nu is geschreven. De man of de vrouw? Is dit een wens of de harde realiteit? Zo heb ik nog honderd vragen. De makers zullen zeggen: dit is het, de rest moet je er zelf maar bij denken.
Is het u trouwens al eens opgevallen dat ze op de radio altijd dat ene liedje draaien, dat toevallig over dit ene moment in uw leven gaat?
Voor de luisteraars die bij Broken Wings niet teveel naar de tekst luisteren, blijft het gelukkig nog steeds een schitterende popsong. Er zitten een paar mooie harmonische vondsten in. De keyboard- en gitaarpartijen zijn fraai georkestreerd, vol voorhoudingen en andere suspense, fraai op boventonen gearrangeerd.
Wat zanger Richard Page hier voor het voetlicht brengt, is fan-tas-tisch. Het liedje lijkt exact op zijn stem te zijn geschreven. Het bereik van zijn borststem is aangenaam hoog, wat zijn uithalen hartverscheurend expressief maakt.
De man blijkt naast Mr. Mister een enorm cv te hebben, ook als solo-artiest. In 1988 bijvoorbeeld, zong hij het tranentrekkend mooie Shadows & Light als gast bij Joe Zawinuls’ Syndicate. Wist u het? Ik niet.
Tijden vervliegen, liedjes blijven. Veel liedjes uit de jaren tachtig klinken gedateerd, maar Broken Wings blijft eeuwig overeind.
Dank je wel voor dit mooie blog. Broken wings is uit mijn jeugd (geb. 1970) en bij het luisteren van nummers uit die tijd, kan ik niet alleen meezingen, ik voel me ook weer als een tiener zo vrij. Heel vrij. Een heel leven voor me, niemand om rekening mee te houden en alle kanten op kunnen. Een heerlijk gevoel.
Het helpt om later – met behulp van muziek – dit gevoel weer op te roepen. Even weer weten waar ik sta en waar ik heel wil. Weten waarom. Voelen waarom.
Jij bedankt voor je supermooie reactie 🙂