Terug

Ik zou soms best even terug willen.

Naar het café waar ik begon als muzikant, bijvoorbeeld. Dat alles dan nog precies zo klonk als toen. Zo fris.

Of terug naar het huis van mijn oma en opa. Dat ze daar zelf ook nog een beetje rondlopen. En dat het nog precies zo ruikt als in je herinnering. Maar dan nóg beter.

Heel even terug in de zandbak. Naar een moment in mijn jeugd waarop ik nog van niets wist. En het me ook niets kon schelen.

Of naar dat gesprek. Waarop iedereen hetzelfde zo sterk voelde. Dat alles daardoor zo mooi op zijn plek viel.

Dan wil ik ook nog eens terug naar die ene rit ‘s nachts, achter het stuur. Tien minuten eerder. Dat ik nét iets meer tijd en overzicht had om het nét even anders te doen.

Kun je wel terug eigenlijk? Natuurlijk, je kunt wel terug naar een bepaalde plek. Maar dan nóg reist ‘het nu’ met je mee. Echt terug naar hoe het was, kan niet.

Je kunt bedenken hoe het ongeveer ging, waarom je deed wat je deed. Of juist niet deed. Maar zoals die ene keer wordt het nooit meer.

Terug bestaat niet.

Een herinnering, dat is alles wat er nog is. Het maximale wat er ooit van overblijft. En herinneringen kunnen vervagen.

Elke dag opnieuw krijgen we een heleboel nieuwe momenten kado. Vers gebakken, blanco momenten. Gratis, van onze lieve Heer, vrij te besteden. Een hele verantwoordelijkheid.

Niemand die van te voren precies weet, wat er gaat gebeuren. Dat weet je alleen erná pas. Ongelooflijk. Daar heb je gewoon niet van terug.

Aan ons de taak, er wat moois van te maken.

Daar zullen we het mee moeten doen. Het is een mooi streven.

Durven we het weer aan? Om er gewoon weer onbevangen in te gaan? Om het leven helemaal te ontvangen?

Zodat we later misschien denken: ach, ik zou nog wel eens terug willen naar dat éne moment. En dat dát dan over een moment gaat van vandaag of morgen. Dat zou toch mooi zijn.

Ik kom er nog op terug.

tom beek (c) hans reitzema

Tom Beek, saxofonist, tekstschrijver, webdesigner en fotograaf. Onregelmatig op Twitter en Instagram. Eindredacteur Jazz Bulletin. Nerd/helpdesk/detective. Gek op jazz, koffie en camera's. Ruikt aan boeken.

0 gedachten over “Terug”

  1. Wat een mooi stuk. Ik houd er van, ronddwalen in herinneringen. Maar wat je zegt dat niemand precies van tevoren weet wat er gaat gebeuren, dat is niet zo. En misschien kom ik daar ook nog eens op terug.

    Beantwoorden
  2. Mooi stuk Tom.
    Soms ben je plotseling terug in de tijd. Vaak totaal onverwacht. Iemand loopt voor je en rookt een pijp. En, bijna tastbaar, zit je weer bij je opa in huis, de herinnering kan zo sterk zijn.
    Muzikaal kan het ook gebeuren, een oude LP die je na 30 jaar weer eens terugluistert. En ineens voel je weer datzelfde vlammetje dat toen ontstond, dezelfde verwondering, dezelfde opwinding. Na jaren van studie, luisteren, spelen, blijft dat vlammetje uiteindelijk toch hetzelfde.
    De herinnering kan je ook overvallen, als je iemand ziet lopen die zo sprekend lijkt op een vriend die al jaren niet meer leeft. Soms is herinnering een aangename melancholische mantel, maar soms ook een klap in je gezicht.
    Ik heb geen verlangen naar het verleden, het verleden was ook ooit het nu, maar vind het leuk om herinneringen met vrienden op te halen. Dan blijken herinnering soms ook ineens vertekend, verkleurd, of vergeten te zijn.

    Beantwoorden

Plaats een reactie