Het begon allemaal in 1969. Countryzanger Steve Young was onder de indruk van de Seven Bridges Road. Een weg ten zuiden van de Amerikaanse stad Montgomery (in de staat Alabama). Als je met de auto via Woodley Road naar het zuiden rijdt, kom je op een weg met zeven bruggen.
‘Vooral ‘s avonds is het sprookjesachtig mooi. Eeuwenoude boerderijen, ongerepte natuur, een begraafplaats, een beekje’, zei hij erover (maar dan in het Engels). Young maakte er een liedje over: Seven Bridges Road.
Ik ging op zoek naar deze tot de verbeelding sprekende weg en vond op Google Maps dit soort plaatjes:
Misschien was Young wel onder invloed en had hij iets gerookt toen hij daar reed. Kan ook zijn dat hij lekker tot rust kwam tijdens de autorit, lekker met het raam open (het ruikt er naar mos, zingt hij tenslotte zelf). Of hij was verliefd. Je weet het niet – liefde maakt doof, zeggen ze wel eens. Anyway.
Het liedje bleef lang onopgemerkt, net als de zanger zelf. Totdat Ian Matthews het hoorde.
Ian Matthews
De folkzanger sleutelde wat aan het arrangement en nam het op voor zijn album Valley Hi (1973). Dat liet hij aan iedereen horen in zijn stamkroeg The Troubadour. Dat is in muzikantenkringen een beroemde plek. Daar op de grens van Beverly Hills en West Hollywood komen muzikanten, zangers en zangeressen bij elkaar om rond te hangen, te spelen en liedjes te schrijven. Sommige sterren – zoals Linda Rondstadt – beleefden er hun doorbraak.
Een van de muzikanten die er waren toen Matthews er was, was drummer/zanger Don Henley, die op het punt stond om de wereld te veroveren met The Eagles.
Magische stemmen
Hij hoorde wel wat in het liedje en bracht het arrangement van Matthews terug van zeven naar vijf stemmen. Zo kreeg het nummer een ereplaats in het repertoire: The Eagles zongen het vóór elk optreden in de kleedkamer, om de stembanden te smeren.
There are stars in the southern sky
and if ever you decide you should go
there is a taste of thyme sweetened honey
down the Seven Bridges Road
Ook in deze uitvoering bleef Seven Bridges Road een goedbewaard geheim, tot ze besloten hun stadionoptredens ermee te openen. Onbegeleid, a capella, dus geen instrumenten, alleen stemmen. Met zijn allen vooraan op het podium, samen voor één microfoon. Door de bandleden liefkozend ‘the circle of death’ genoemd.
Dat bleek een schot in de roos. Het publiek vond het magisch. Door de prachtige stemmen komen de harmonieën zeldzaam mooi tot hun recht.
‘The Eagles stole my song’, verzuchtte Ian Matthews later.
Toen het in 1980 terechtkwam op het album The Eagles Live bereikte Seven Bridges Road alsnog een welverdiend miljoenenpubliek.
