Zo lang mogelijk in bed liggen was het enige ritme dat ik had. Wat er ‘s avonds zou gebeuren was het enige dat telde. Ergens wat eten, roken, drinken, hangen, plaatjes draaien.
Mijn avonden en nachten bracht ik door in een wolk van muziek en andere verdovende middelen, in gezelschap van mensen die dat, precies dat, ook het liefst deden. Alles draaide om muziek. We wilden erin verdrinken en dan nooit meer wakker worden.
Met mijn studie ging het niet goed. Alles wees erop dat ik mijn propedeuse niet ging halen; het was allemaal net onvoldoende.
Ik rommelde maar wat aan. Mijn dagen hadden geen begin en geen einde. Ik was continu platzak — ach ja, dat kon er ook nog wel bij. Pas rond een uur of vijf ‘s middags kwam ik in beweging. Reden? Dat de supermarkt om zes uur dichtging.
‘Alles draaide om muziek. Erin verdrinken en dan nooit meer wakker worden.’
Mijn vriendin was net zo’n nachtbraker als ik en geen gewone Prince-fan, maar een obsessieve. Geen bakvis, maar serieus fan van de muziek. Ze had een muur vol cassettes met bootlegs van Prince.
Diamonds & Pearls
Na een paar maanden verkering, toen ik alle live-versies van His Royal Badness wel zo’n beetje uit mijn hoofd kende, kwam in 1991 het album Diamonds & Pearls uit.
Op een zondagnacht — de straten waren leeg, de kroegen dicht — brandde er nog een beetje licht in de rokerige studentenkamer van mijn vriendinnetje. We dronken pijpjes bier en rookten Marlboro, het merk dat jarenlang onlosmakelijk verbonden was met mijn identiteit, maar dat ik daarna verachtte. En als we tegen het ochtendkrieken besloten om maar te gaan slapen, was dat niet omdat we dat zo graag wilden, maar omdat er niks meer was: flesjes leeg, sigaretten op.
Die nacht draaiden we Diamonds & Pearls tot in de kleine uurtjes wel tien keer achter elkaar.
Tekst
Mijn favoriete liedje was Money don’t matter tonight. Wat een vondst van Prince, die schitterende melodie en akkoorden. Het hypnotiserende liedje met de ontwapenende tekst kwam aan alle kanten zó hard binnen dat me de tranen regelmatig in ogen sprongen: ‘Make sure your soul’s alright.’
Kort na deze zondagavond nam ik een paar beslissingen die ervoor zorgden dat ik mijn leven weer op de rit zou krijgen. Het zou allemaal goed komen.
Zesentwintig jaar later, denk ik even terug aan deze donkere tijd en de wending die mijn leven daarna nam. De muziek van Prince moet daar wel iets mee te maken hebben gehad.
Dankjewel Prince, voor je muziek. Je had gelijk. Je gaf me hoop.
