De heldenmoed van John Scofield

Joerg Steinbeck maakte Inside Scofield, een niet te missen documentaire over John Scofield.

Tussen zevenduizend zwetende jazz aficionado’s op het North Sea Jazz Festival 1985 sta ik me te vergapen aan de space-funk van Miles Davis.

Midden in deze jungle van decibellen grijpt een ijle muzikale oerschreeuw mijn aandacht: moddervette bluesnoten verkleed als hippe jazzlicks, waar mijn oren van gaan dansen.

Is het Jimi Hendrix? Kan niet.
Stevie Ray Vaughan? Nee veel hipper.
Jim Hall on steroids dan? Nah.

Het is John Scofield.

Spelen in de band van Miles – jazzliefhebbers laten zijn achternaam weg, iedereen weet wie ermee wordt bedoeld – was voor John Scofield de upgrade naar business class. Van een goed bewaard geheim in de New Yorkse jazzscene naar een miljoenenpubliek.

Talent en karakter

Zijn talent bestuderen laat ook zien hoe we naar talenten kijken. Scofield belóófde ons iets, als luisteraars. Wat daarvan terecht is gekomen, zie je pas in hindsight.

Scofield heeft een excellent oeuvre. Hij groeide uit tot een voorbeeld, ongebreideld gedreven door muzikale verjonging en innovatie. Met zijn ontwapenende, ongeëvenaarde uitvoering en zijn visie was (en is) hij de jazzwereld steeds lichtjaren vooruit. Een onwaarschijnlijk sterk karakter.

Hij deelde het podium met Herbie Hancock, Chet Baker, Joe Henderson, Charles Mingus en Gerry Mulligan maar is zelf inmiddels (en al lang) een van de groten der aarde.

Scofield heeft ook een neus voor talent. Iemand die de hele taal spreekt, de vibe van jazz en blues. Na zijn zeventigste verjaardag is John Scofield nog altijd een vijf sterren-performer.

Je kunt de film Inside Scofield huren of kopen via Vimeo.

Creatieve meester

In de film Inside Scofield brengt Steineck het levenswerk van de meestergitarist mooi in beeld. Maar vooral de hem zo kenmerkende levenshouding. Zo veel liefde voor muziek, vriendschap en plezier.

Dat de creatieve meester al zo lang op dit niveau opereert, zo toewijd en productief is, en daarbij de menselijke imperfectie omarmt op een manier zoals alleen hij dat kan, getuigt niet alleen van zeldzaam kunstenaarschap maar ook van heldenmoed.