Het is 1985. Tussen zevenduizend zwetende jazz aficionado’s sta ik me op het North Sea Jazz Festival te vergapen aan de space-funk van Miles Davis in een dampend Tuinpaviljoen. In een jungle van decibellen snijden de ijle blueskreten van de gitarist dwars door alles heen.
Ik heb nog nooit zoiets gehoord. Moddervette gitaarnoten en hippe jazzlicks. Het is niet Jimi Hendrix, niet Stevie Ray Vaughan en ook niet Jim Hall. Maar het is John Scofield.
Voor de rest van mijn leven sluit ik de bebrilde gitarist in mijn hart en ik koop meteen zijn plaat Still Warm.
Zijn optredens met Miles – jazzliefhebbers laten voor het gemak zijn achternaam weg – waren voor John Scofield een flinke upgrade: van een goed bewaard geheim in de New Yorkse jazzscene naar een internationaal miljoenenpubliek.
Scofield bouwt sinds eind jaren ’70 aan een excellent oeuvre. Hij groeide uit tot een voorbeeld, ongebreideld gedreven door muzikale verjonging en innovatie. Met zijn ontwapenende, ongeëvenaarde uitvoering en zijn visie was (en is) hij de jazzwereld steeds lichtjaren vooruit. Een onwaarschijnlijk sterk karakter.
Zijn talent is ook een spiegel voor liefhebbers, hoe we naar talenten kijken. Ooit belóófde John Scofield ons iets, als luisteraars. Wat daarvan terecht is gekomen, zie je pas als je terugkijkt. Bij Scofield is dat onverstelbaar veel.
Hij deelde het podium met Herbie Hancock, Chet Baker, Joe Henderson, Charles Mingus en Gerry Mulligan maar is zelf inmiddels (en al lang) een van de groten der aarde. Zelf heeft Scofield ook een neus voor jong talent. Iemand die de hele taal spreekt, de vibe van jazz en blues. Na zijn zeventigste verjaardag is John Scofield nog altijd een vijf sterren-performer.
De Duitse filmmaker Jörg Steinbeck volgde ‘Sco’ onder andere tijdens de corona-jaren – en het resultaat is Inside Scofield. In de film brengt Steineck vooral de zo kenmerkende levenshouding van John Scofield prachtig in beeld. Zo veel liefde voor muziek, vriendschap en plezier.
Dat de creatieve meester al zo lang op dit niveau opereert, zo toewijd en productief is, en daarbij de menselijke imperfectie omarmt op een manier zoals alleen hij dat kan, getuigt niet alleen van zeldzaam kunstenaarschap maar ook van heldenmoed.
Je kunt de film Inside Scofield huren of kopen via Vimeo.
2 reacties op “De heldenmoed van John Scofield”