Allereerst was er de felheid waarmee Lindsey Buckingham in de tekst uithaalde naar de vrouw met wie hij het uit wilde maken. ‘Packing up, shacking up is all you want to do’ betekent vrij vertaald: ‘het enige wat je wilt is drama maken, de boel opschudden’. Het was niet mis te verstaan. De vrouw tegen wie hij het had heette toevallig Stevie Nicks en zat heel toevallig in dezelfde band. Toen ze tekst hoorde had ze hem gesmeekt om die eruit te halen, maar dat weigerde hij. ‘He knew it wasn’t true’, wist Stevie. ‘It was just an angry thing that he said’. Dat gaf Lindsey later toe; hij was boos.
Er was ook de gekte van drummer Mick Fleetwood, die worstelde met zijn techniek om de drumpartijen er goed op te krijgen. Het idee van Buckingham was geïnspireerd op Ticket to ride van The Beatles, maar nog meer op Street Fighting Man van The Rolling Stones; drums spelen daar een essentiële rol in. Naarmate Mick het nummer beter kon spelen, kreeg hij er ook steeds meer plezier in: uiteindelijk speelde hij op ongeëvenaarde wijze, als een kind zo blij dat hij lekker ongedwongen kon trommelen.
Wat er ook was: de enorme spanning in de band. Het enige nog overgebleven ‘setje’ in de band, bassist John en zangeres Christine McVie, vloog elkaar continu elkaar in de haren. Ze waren getrouwd maar daar was dan ook alles mee gezegd. Op dat moment, in 1976, stonden ze op het punt te gaan scheiden.
Er waren natuurlijk ook drugs die hadden bijgedragen aan het ontstaan van Go your own way. De middelen die zo rijkelijk aanwezig waren. In de studio, op het podium, in de kleedkamer. Het was allemaal op het randje. Dat zette iedereen nog eens extra op scherp.
Misschien was het wel die verdomde vakantie in dat verdomde huisje in Florida. ‘I remember the house having a distinctly bad vibe to it, as if it was haunted’, schrijft Mick Fleetwood in zijn memoires. Kwam de vakantie op het verkeerde moment? Of was het nu precies het goede moment?
Hoe het ook zij, het was dáár waar Go your own way ontstond; het energieke en onomstotelijk briljante bouwwerk van de bevlogen Lindsey Buckingham. Het nummer waardoor enkele maanden later alles en iedereen zich bevrijd en losgebroken zou voelen.
Ook de tekst is iconisch: de onderlinge tegenstellingen in de groep en de verschillende richtingen worden krachtig samengevat in één gemeenschappelijk thema, dat iedereen verbindt. Een thema van vrijheid, van loskomen, iets waar miljoenen luisteraars zich meteen in zouden herkennen.
Toen Go Your Own Way uitkwam als eerste single van het nieuwe album, eind december 1976, sloeg het in als een bom. Het zou de grootste hit worden van de legendarische rockband. Het bijbehorende album Rumours schreef geschiedenis.
De invloedrijke radio-dj B. Mitchel Reed uit Los Angeles vond het nummer aanvankelijk maar niets. Hij begreep het ritme niet. Omdat de akoestische gitaarpartij in het intro niet op de tel was, maar ervoor, werd hij op verkeerde been gezet. Buckingham belde hem hoogstpersoonlijk op om verhaal te halen. Het kwam allemaal goed. Go your own way is een meesterwerk.
