Een paar jaar geleden, terwijl ik midden in Den Haag op een kruispunt stond, overleed mijn auto.
Van Willem, mijn geweldige auto-mannetje in Voorschoten, kreeg ik zo lang een autootje te leen.
Een knalrode Peugeot 205, bouwjaar eind jaren tachtig, die niet harder ging dan 107 km/u. Geen stuurbekrachtiging, geen hoofdsteun, geen airco.
Alles in deze rijdende bolhoed kraakte en piepte. De ventilator maakte meer lawaai dan de rest van de auto. Overal lagen hondenharen.
Toch was ik als een kind zo blij met deze auto. Maar nu komt het: deze auto had een CASSETTE-SPELER.
Meteen haalde ik al mijn cassettebandjes uit de mottenballen.
Die hadden als een verzameling ingeblikte sardientjes opgebaard gelegen in een Curver®-doos uit de jaren tachtig.
Zo’n doos die altijd — en nagenoeg ongeopend — steeds was meeverhuisd.
Zo gauw ik kon, verspreidde ik mijn vergeelde geluidskapitaal over de bijrijdersstoel.
Een voor een draaide ik al mijn bandjes weer. De hemel ging open.
Ik hoorde een deel van mijn leven terug. It all came back.
Bijzondere concerten. Repetities van eigen groepen die niet meer bestaan. Bootlegs. Oude studiebandjes. Mijn eerste demo’s. Optredens met bandleiders die inmiddels zijn overleden. Radio-specials die daarna nooit meer zouden terugkomen. Platen die niet meer te krijgen zijn. Zomerlijstjes, de beste saxsolo’s, liefdescollecties.
Kortom: voor elke stemming wat wilds. Playlists avant la lettre.
Wekenlang genoot ik intens van deze goudmijn. De soundtrack van mijn vroegere leven. Vaak bleef ik nog een uur in de auto zitten luisteren, terwijl ik allang was geparkeerd.
Tot ik genoeg gespaard had om de reparatie van mijn eigen auto te betalen. De geleende Peugeot 205 moest weer terug.
Dat was drie jaar geleden. De grote vraag was toen: was het zinvol om alle bandjes te bewaren?
Ik kwam tot een onverbiddelijke selectie. De overgebleven negentig cassettes besloot ik vervolgens over te zetten naar de digitaal, met een ‘cassette naar mp3 converter’. Prima oplossing.
Nu heeft mijn muzikale schat het eeuwige leven.
Ik heb nog zoveel cassettebandjes liggen dat ik nog een extra leven nodig heb om ze weer af te luisteren (laat staan overzetten naar MP3) Toch kan ik ze maar niet weg doen en heb ik ze ook steeds maar weer meegezeuld!
Heb onlangs alle cassettebandjes van mijn interessante hoofdvaklessen weer meeverhuisd naar mijn krappe studeerkamer. Misschien toch maar eens digitalseren. En meteen ook alle meespeel CD’s (die ik zelden gebruik). Scheelt een boel ruimte.
Ik had dit al eens gedaan toen de CD-R werd ingevoerd. Onlangs kwam ik eachter dat sommige van die CD-r’s al weer waren vergaan. Gelukkig de cassettebandjes niet (!). Nu staan ze grotendeels op een losse harde schijf. Dat is overigens ook niet veilig want een voorganger daarvan was na een val van en halve meter voorgoed onbruikbaar…
Ik ga wat foto’s maken… moest mijn kinderen uitleggen dat dit het oude Spotify (enzo) is. Ook de potlood-truuk laten zien. Hartjes!
Bloody hell – waarom nu? Ik kieperde een maand of 4 geleden AL MIJN CASSETTES onverbiddelijk in de stort. Ja, ook die met radio-opnamen van Aad Bos, Lex Lammen en Michiel de Ruyter. Brrrrr. Erg gave oplossing deze gadget. Zo fijn dat de meeste deuntjes in mijn hoofd opgeslagen zitten. Maar ik ga wel – voordat Alzheimer toeslaat – een lijst maken met de Must Have and Hard To Get albums. Even kijken, hoe heette het eerste album van Toon Roos ook weer? En die Vara Jazz met Piet Noordijk, is die wel op CD? En Criss Cross, bestaat dat nog …. #ThingsToDoThisMonth
Goed idee, en goed ding! En goed stukkie ook… 😉 Ik heb twee verhuisdozen vol cassettes, gezellig! Jouw ‘Tommy’s sax solo collection’ was eigenlijk een soort jaren-90 equivalent van een Spotify playlist… (Toen al was je daar mee bezig!)
Heb jij iets om al mijn Mp3’s over te zetten op Vinyl?