Eerst even over Harry Connick, Jr. – een zeldzaam en veelzijdig talent. De man kan pianospelen, zingen én acteren op het allerhoogste niveau. Wie kan dat zeggen?
Zijn eigen big band is one of a kind. Authentiek, hecht, verrassend en vol karakters. Wat weinig mensen weten is dat Harry Connick, Jr. zelf de arrangementen maakt. En dat doet hij fenomenaal. Hij haalt de mooiste dingen uit.
Enkele jaren geleden kwam ik zijn album Oh my NOLA (2006) tegen, waarmee hij geld inzamelde voor het de orkaan Katrina getroffen New Orleans, de stad waar hij zelf vandaan komt. Alle liedjes op de plaat hebben iets te maken met Crescent City.
Daarop staat een geweldige versie van Jambalaya (On the Bayou), een bekend liedje van Hank Williams uit 1952, dat ik ook ken in de versie van The Carpenters. Connick maakte er een heerlijk stekelig second line arrangement van (op het eind gaan ze nog even swingen). Halverwege hoor je: Go, Jerry! En dan een diepe, feestelijk swingende tenorsolo. Wie is deze held?
Jerry Weldon. Onthoud die naam, mensen. Jerry is the real thing. Alles raak, dik, in the pocket, topentertainment. Een saxofonist met een goddelijke attitude, een man naar mijn hart. Maar wie is hij?
Wie is Jerry Weldon?
Gerard Joseph ‘Jerry’ Weldon werd op 27 september 1957 geboren in New York City. Op zijn veertiende nam zijn vader hem mee naar een concert van Stan Getz in The Village Vanguard. ‘Dat wil ik ook!’, zei Jerry. Zijn vader zei: ‘Dan moet je wel heel goed worden, anders lukt het niet.’
En zo geschiedde. Na zijn studie aan het Rutgers University Jazz Program speelde hij in het Lionel Hampton Orchestra, waar hij illustere voorgangers als Illinois Jacquet opvolgde – bekend van de hit Flying Home uit 1942. Weldon speelde vanaf 1981 in het orkest, tot aan de dood van Hampton in 2002.
Intussen vond hij gemakkelijk emplooi bij organisten uit de souljazz-hoek, zoals Jack McDuff, Jimmy McGriff, Joey DeFrancesco en Dr. Lonnie Smith. Ook speelde hij met George Benson en Mel Tormé.
‘Jerry Weldon is one of today’s leading proponents of soul jazz who represents the ‘bar-walkin,’ hard-blowing tenor legends in our contemporary American jazz scene’ – Gary Walker, jazz radiostation WBGO
Sinds 1990 reist hij de wereld rond als solist in de big band van Harry Connick, Jr.’s, – met wie hij ook op Broadway stond in Thou Shalt Not – en tussen 2016-2018 in het huisorkest van de dagelijkse tv-show HARRY.
Weldon kan worden gezien als een veteraan. Zijn staat van dienst omspant zo’n 50 jaar. Hij woont in New York City, maakte inmiddels acht cd’s als bandleider, speelt in diverse ensembles, als leider en sideman (o.a. met trompettist Joe Magnarelli). Bekijk ook zijn concert met Emmet Cohen op YouTube.
Wat een solo speelt hij hier!
Reacties op “De diepe swing van Jerry Weldon”
Leuk dat hij je opvalt. We kwamen hem tegen ooit, toen de Harry Connick band een jam plek zochten in Den Haag. Zij zouden een dag oeter optreden. Wij speelden in de jazzclub ‘De Hemel'( Scheveningen). Er was geen publiek toe ze binnen kwamen, een muzikant of 8, waaronder ook Ben Wolfe( bass) en Jerry dus. Wat een feest was het tot in de late uurtjes, de groove en swing en inzet van Jerry was geweldig, het komt uit zijn tenen. Ik wisselde af met Ben Wolfe,hij vroeg me of de versterker zachter mocht. In de Connick band speelde de bassist namelijk onversterkt.
te gek verhaal Evert, dankjewel !