Swing tenoren
Swing was de popmuziek van de jaren dertig. De big bands van Fletcher Henderson, Duke Ellington, Woody Herman, Glenn Miller en Count Basie waren razend populair en maakten de dienst uit op de dansvloer.
Onder tenorsaxofonisten waren er destijds grofweg twee stromingen: Bean en Prez. Lange tijd was Coleman Hawkins (Bean) heer en meester, met zijn virtuoze arpeggio’s en swingende diatoniek. Met zijn uitvoering van Body & Soul had hij geschiedenis geschreven. De tweede stijl, die van Lester Young (The Prez) was ook erg geliefd. Lichtvoetig, speelser en zoetgevooisd. Maar nog steeds swingin’ as hell. Don Byas kan worden beschouwd als Young-discipel.
Tip: Big Ben, over Ben Webster in Europa
Don Byas
Na zijn jaren bij Andy Kirk, Count Basie en Billie Holiday vond Byas begin jaren veertig moeiteloos aansluiting met bebop-cracks zoals Charlie Christian, Monk, Dizzy, Parker, Oscar Pettiford and Max Roach. Met zijn robuuste swing en harmonische wendbaarheid was Byas een eigenwijze bruggenbouwer tussen swing en bebop.
Hier een geweldig duet met Slam Stewart: I got rhythm opgenomen in Town Hall, New York op 9 juni 1945.
Latere jaren
Vanaf eind jaren veertig woonde Byas in Europa en genoot van het goede leven. Hij leefde onder andere in Parijs, Barcelona en Amsterdam, waar hij in 1972 overleed. Byas stond bekend als een Renaissance Man; ook als sportman en in de keuken was hij een virtuoos.
Hier nog een mooie opname van Perdido uit 1958 met Byas in topvorm.
Reacties op “Don Byas: bruggenbouwer tussen swing en bebop”
Hoi. Leuk stukkie. Zojuist Don Byas in de cdspeler, Live at Rembrandtheater, Haarlen, Juli 4, 1964. Inderdaad, naast alle andere toppers hoort Don Byas daar zeker bij. Voel mij als amateurtje zeer nederig. Maar geeft veel inspiratie. Ook te gek die gebroeders Jacobs. En tuurlijk John Engels. Ik ben van 1970, dus wat gemakeerde oortjes, te veel Dire Straits ben ik bang…… Groet. Chris