Omrijden voor Keane

Het is wonderbaarlijk dat de afgelopen tien jaar voorbij zijn gegaan zonder dat ik me ook maar één moment bewust was van het fenomeen Keane. Bij toeval kwam ik de cd Hopes and Fears — die van mijn vriendin is — tegen in de auto. Meer dan ZES miljoen mensen kochten het album al, wereldwijd. En al die tijd niets tegen mij zeggen, he?

Keane kwam ineens keihard bij mij binnen. In de eerste vijf nummers van het album zit geen zwak moment, kom daar nog maar eens om. De cd zit al tien dagen in onze cd-speler grijs te worden gedraaid, ik krijg er gewoon geen genoeg van. (en dan heb ik pas één album gehoord)

Stiekem hoop ik dat ik ver weg moet optreden, zodat Hopes and Fears onderweg op de repeat kan. Zelfs de lulligste boodschappen doe ik, onder het mom van ijzingwekkende wind en kou, liever met de auto. De afgelopen dagen betrapte ik mijzelf in de file erop luidkeels teksten mee te zingen die ik nog niet eens goed ken, Keane newbie als ik ben.

Zo’n ontdekking komt misschien ééns per jaar voor. Het brengt een bepaalde euforie met zich mee. Er is dan duidelijk iets bijzonders met mij aan de hand. Enigszins teleurgesteld was ik nu wel, dat deze muziek buiten mijn medeweten al in 2004 is gemaakt, maar de opwinding is er gelukkig niet minder om.

Keane heeft iets in mij geraakt. Zijn het de gedragen, alles ontwapenende uithalen van Tom Chaplin? Zijn het de intelligente songs met die prachtige harmonische wendingen? Of zijn het de hypnotiserende ritmes en de rijke boventonen à la Coldplay?

Ach, analyseren heeft weinig zin. Keane bezingt de universele problemen van elk individu in een soms vijandige, vaak onbegrijpelijke wereld. Keane zet eenzame levensvragen en twijfels om in trillingen die door velen wordt herkend en gevoeld — en nu ook door mij. De muziek tilt je op, neemt je mee en laat je delen in de droom. Dat we de strijd kunnen winnen, in elk geval voor hier en nu, voor even.

tom beek (c) hans reitzema

Tom Beek, saxofonist, tekstschrijver, webdesigner en fotograaf. Onregelmatig op Twitter en Instagram. Eindredacteur Jazz Bulletin. Nerd/helpdesk/detective. Gek op jazz, koffie en camera's. Ruikt aan boeken.

0 gedachten over “Omrijden voor Keane”

  1. Sorry Tom, we zullen je voortaan eerder inlichten. Under the Iron Sea vind ik ook een aanrader – daarna zat er wat mij betreft wat meer ruimte tussen de hoogtepunten.

    Beantwoorden

Plaats een reactie