-
·
‘Big’ George Coleman en zijn 13 maanden bij Miles Davis
Tenorsaxofonist George Coleman was kort actief met Miles Davis. Hoe groot was zijn invloed? Niet eerder uitgebrachte live-opnamen uit 1963 zijn aanleiding om deze interessante periode in de jazzgeschiedenis opnieuw te bestuderen.
-
·
De diepte en breedte van Clifford Jordan op ‘Beyond Paradiso’
Voor het album Beyond Paradiso van Clifford Jordan schreef ik de Engelstalige liner notes. Hier de originele Nederlandse tekst.
-
·
De diepe swing van Jerry Weldon
Wie is die goddelijke saxofonist in de band van Harry Connick, Jr?
-
·
Don Wilkerson, de nr. 1 rhythm & blues saxofonist
Met zijn saxsolo’s bij Ray Charles stal hij de show, maar niemand kent hem: Don Wilkerson, de nr. 1 rhythm & blues saxofonist.
-
·
Een tenor genaamd Tina
Een diamant word je niet zomaar. Je begint ruw en ongeslepen. Pas ná het slijpen en polijsten kun je de kwaliteit en de zuiverheid vaststellen. In die categorie valt tenorsaxofonist Tina Brooks.
-
·
Als Zoot Sims het op zijn heupen krijgt
Zoot Sims-liefhebbers opgelet: op YouTube staat een geweldige live-opname uit 1970 van Zoot en zijn kwartet in Los Angeles. Keihard swingen!
-
·
Michael Brecker, de inspirator
Ook bijna vijftien jaar na zijn dood kan het virtuoze spel en het bezielde geluid van saxofonist Michael Brecker (1949-2007) geen jazzliefhebber ontgaan. Zijn carrière omvat zo‘n vijf decennia baanbrekende muziekgeschiedenis.
-
-
·
Mijn heldentenoren
Dat mijn The Martin-altsax een tikkie vals klonk, lag vooral aan mijzelf. Toonladders oefenen vond ik saai. Liever speelde ik blues-licks. Met mijn Otto Link-mondstuk klonk het al aardig. Ik zat in de brugklas en in plaats van huiswerk maken speelde ik met platen mee. Veel stelde het niet voor. Ik zoemde er een beetje…
-
·
Een avond met de koninklijke Ruud Brink
Normaal gesproken was het zeker een kwartier lopen, vanaf Den Haag Centraal. Maar na negen minuten stond ik voor de ingang van café De Bordelaise. Het was 1990 en ik ging hem voor de allereerste keer live bewonderen, mijn held saxofonist Ruud Brink. Een zeldzaam soort opwinding maakte zich van mij meester toen ik de…
-
·
Het melodisch meesterschap van Ferdinand Povel
De fluwelen toon van Ferdinand Povel herken je uit duizenden. In zijn heldere, breed geplaatste noten klinken rust en diepgang, maar ook lichtheid en swing. Povel wordt wereldwijd bewonderd om zijn ‘perfecte’ aanpak van het jazzidioom. Zijn melodisch meesterschap en harmonische fijnzinnigheid zijn ongeëvenaard. De van oorsprong Haarlemse saxofonist won in 2011 de Boy Edgar prijs —…
-
·
De ontdekkingsreis van Seamus Blake
Ik ben een groot fan van Seamus Blake. Voor mij is hij één van de meest interessante en originele saxofonisten van de afgelopen twee decennia. Zijn sound en frasering zijn sterk, verrassend en virtuoos. Zijn stijl is heel eigen, hij speelt met veel fantasie en staat bol van de liefde voor de jazztraditie. Blake heeft een prachtige carriere…
-
·
De ontembare bravoure van Hans Dulfer
Het was halverwege jaren tachtig, ik raakte net geïnteresseerd in jazz en Hans Dulfer was all over the place. Hij trad overal op, schreef heerlijke, controversiële stukken in zijn boeken en in Muziekkrant OOR en was directeur van Paradiso. Ik had hem horen spelen in De Kroeg in Amsterdam. Alles aan hem was groot: zijn…
-
·
De jazz-evolutie volgens Jasper Blom
Jasper Blom is een even bescheiden als geniale saxofonist. Origineel en virtuoos, één van de weinigen de continu de diepte opzoekt, het avontuur, het onbekende. Eén van mijn helden. Een interview.
-
·
Wardell Gray, de 'vergeten' tenorsaxofonist
In het rijtje jazzsaxofonisten neemt Wardell Gray een bijzondere plaats in. In de documentaire ‘The Forgotten Tenor’ brengt filmmaker Abraham Ravett zijn leven en werk in kaart.
-
·
Dexter Gordon, heer en meester van de tenorsax
Weinig jazzsaxofonisten spreken zo tot de verbeelding als tenorist Dexter Gordon. Als hij het op zijn heupen heeft, kan iedereen wel inpakken. Zijn levensverhaal zien we in de documentaire More than a dream. De jonge Dexter Dexter Keith Gordon (1923) groeit op in Los Angeles. Zijn vader is dokter, kent veel grote jazzartiesten persoonlijk en…
-
·
Sam Butera, de beul uit New Orleans
Quiz: wie is Sam Butera?– een uitsmijter uit The Sopranos– een boomlange slager uit een Disneyfilm– wereldkampioen worstelen in het zwaargewicht in 1975? Allemaal mis. Geen zorgen: straks kent u hem wel – en dan vergeet u hem nooit meer. Sam Butera is een beul van een saxofonist. Hij speelde moddervette, aanstekelijk swingende riffs en…
-
·
‘Big Ben’, de documentaire over Ben Webster
Ben Webster is zonder twijfel één van de koningen van de tenorsaxofoon. In de jaren zestig maakte Johan van der Keuken de unieke documentaire Big Ben over zijn tijd in Amsterdam. Webster begon in de jaren dertig, in de big bands van swing-grootheden als Bennie Moten, Fletcher Henderson en Teddy Wilson. Toen hij in 1940…
-
·
De 'underground' van Chris Potter
De band Underground van Chris Potter is één van de meest innovatieve groepen van de afgelopen jaren. Deze Newyorkse ‘band zonder bas’ staat voor genre-overstijgend avontuur, muzikale heksentoeren en halsbrekende virtuositeit. Interactie Hoe complex de muziek van de god given saxofonist — over wie ik al eerder schreef — soms ook is, je hoort vrijheid,…
-
·
Chris Cheek: jazz pionier
Het duurde even voordat ik het spel van Chris Cheek leerde waarderen. Chris wie? Misschien niet zo bekend als zijn tijdgenoten Chris Potter, Joshua Redman, Seamus Blake of Mark Turner. Ook niet te verwarren met Chris Speed. Maar u zou hem kunnen kennen van Rudder, Steve Swallow, Paul Motian’s Reincarnation of a Love Bird, in…
-
·
Wayne Shorter forever!
Er is iets bijzonders met hoogbejaarde jazzmuzikanten. Wat Benny Golson (bouwjaar 1929), Jimmy Heath (1926), Clark Terry (1920) en Wayne Shorter (1933) gemeen hebben is een kinderlijke enthousiasme, een ongekende aanwezigheid en eindeloos speelplezier. Als je van alle beroepsgroepen de levensverwachting in kaart zou brengen, staan musici waarschijnlijk niet op het erepodium. Dat je als…
-
·
Hank Mobley op zijn best
In april 1961 speelde tenorsaxofonist Hank Mobley in de band van Miles Davis – een killer band. Swingend, spannend en messcherp. Op het album In Person: Friday Night at the Blackhawk, Complete – live-opnamen die samen als één album zijn uitgebracht – is Mobley op zijn best, als u het mij vraagt. We weten dat Miles niet lang…
-
·
De onweerstaanbare saxsolo van Stanley Turrentine
Hoe een saxsolo van Stanley Turrentine zich aan mij opdrong – en ik mij eraan overgaf.
-
·
Joe Henderson: ‘Change is a constant thing’
Weinig saxofonisten spelen zo origineel als Joe Henderson. Zijn inventieve en gedurfde stijl is met niemand te vergelijken. In 1991 vertelt hij aan Mel Martin uitgebreid over zijn visie op jazz en improviseren. Een paar hoogtepunten uit het interview.
-
·
Don Byas: bruggenbouwer tussen swing en bebop
In de jazzgeschiedenis neemt saxofonist Don Byas een bijzondere plaats in.
-
·
Hoe het Miles Davis Quintet geschiedenis schreef in The Plugged Nickel
In december 1965 is het tweede kwintet van Miles Davis op weg naar Chicago. Klaar om de wereld op zijn kop te zetten.
-
·
De legendarische saxsolo van Paul Gonsalves
Hoe Paul Gonsalves tijdens het Newport Jazz Festival 1956 een nieuwe impuls gaf aan de carrière van Duke Ellington.
-
·
De fluwelen swing van Stan Getz
Hij heeft misschien wel het meest herkenbare geluid van allemaal: tenorsaxofonist Stan Getz, de uitgekiende melodicus die de perfecte balans vond tussen swing, bebop en eigen muzikaal vernuft. Wie is Stan Getz? Stanley Gayetski wordt op 2 februari 1927 geboren in Philadelphia als zoon van een Joods-Oekraïens immigrant, die in 1913 van Londen naar de…
-
·
De magische solo van John Coltrane op ‘Someday My Prince Will Come’
De solo van John Coltrane op Someday My Prince Will Come, het gelijknamige album van Miles Davis, is één van mijn favoriete solo’s aller tijden. Bij deze solo hoort een opmerkelijk verhaal.
-
·
Big Man, no words: Clarence Clemons’ saxsolo op ‘Jungleland’
Een analyse van de hartverscheurende saxsolo op ‘Jungleland’ van ‘Big Man’ Clarence Clemons bij Bruce Springsteen.
-
·
Chris Potter: saxofoon tovenaar
Gisteren zag ik het kwartet van saxofonist Chris Potter. Een fenomeen. Begin jaren negentig, toen Michael Brecker, Kenny Garrett en Branford Marsalis nog de dienst uitmaakten (in mijn muziekcollectie), was er één jonge saxofonist die zich moeiteloos staande hield. Het was Chris Potter. Zijn talent werd al vroeg ontdekt door grootheden als Paul Motian en…
-
·
Pete Christlieb in 55 woorden
De Amerikaanse saxofonist Pete Christlieb speelde enkele dagen geleden in Nederland. Hij trad op in de Oosterpoort (Groningen) met Rein de Graaff, Ferdinand Povel en Martijn van Iterson. Binnen. Kloppen. Grommen. Starten. Stijgen. Vliegen. Zweven. Mikken. Glippen. Gieren. Persen. Passen. Meten. Kleuren. Strepen. Krassen. Gummen. Grijpen. Kauwen. Bijten. Stouwen. Dollen. Scheren. Knippen. Wassen. Blaffen. Wippen.…
-
·
Ladyface, een intens verlangen
Als ik mijn sax uit de koffer haal, glimlach ik met mijn oren. Geroutineerd maak ik de ‘Ladyface’ speelklaar. Zo gauw ik kan, druk ik een paar kleppen in. Een intens verlangen. Naar dat ene geluid dat mijn ziel laat zingen. Naar de zoete trilling waar mijn lijf zich zo graag aan overgeeft. Ongedwongen, als…
