DEF DEF!!1! nu echt!v3_dezegebruiken!
Hatsikidee. Je bestand is geüpload en je nieuwe muziek is klaar om het daglicht te zien. Wat voor jou als maker een eindpunt is – het liefst ga je nu een maand op vakantie – is het startpunt voor een heel ander deel van het proces: wat vinden de luisteraars ervan?
In gedachten verplaats je je in de luisteraar. Past de nieuwe muziek wel bij de nieuwe espressomachine? Is de visual van jouw muziek wel in dezelfde hippe stijl als de chaise longue? Heeft de vibe van jouw muziek wel een match met de kalfslederen bekleding van de Audi e-tron GT quattro?
Hoe je de impact kunt meten van muziek is een black box. Zullen glazenwassers jouw liedje over 20 jaar nog fluiten? Wordt jouw track de ultieme tear jerker op bruiloften en begrafenissen? Of ben jij straks de geluidsontwerper van de nieuwe Nike tv-commercial? Als je überhaupt iemand bereikt. Want het lijkt erop dat de algoritmes van Youtube, TikTok en Spotify bepalen welk liedje bij wie terechtkomt. Moet je je er dan nog wel druk om maken? Wat kun je doen Zelf alles helemaal uitzoeken? Of uitbesteden?
En dan nog. Of – en zo ja, in welke stemming – jouw nieuwe superhit andermans hoofd binnenwaait, daar kun je als artiest geen zinnig woord over zeggen. Het lijkt meer op een loterij, die van toevalligheden aan elkaar hangt.
Uiteindelijk ga je weer terug naar de cave, de studio, het atelier. Naar het grote niks, naar het lege, witte doek, dat jou uitdagend aankijkt, klaar om te worden beschilderd en beschreven.
Ik schrijf al dertig jaar liedjes en de norm die ik voor mijzelf bij het componeren hanteer is: ik maak de muziek waar ik zelf graag naar luister. Als dat lukt, ben ik al blij – het is al heel wat om aan je eigen standaard te voldoen.
Dus als ik weer eens een nummer af heb, kijk ik ernaar als een koe die net een kalf heeft gebaard. Ik ruik er nog even aan, of alles goed is gegaan. Maar verder weet ik het ook niet, succes ermee. Op naar de volgende.
Geef een reactie