Weinig trompettisten spelen zo helder en vurig als Lee Morgan. Het grote talent dat de toon zette in het gouden tijdperk van de jazz, ergens tussen Clifford Brown en Freddie Hubbard. Wie kent hem niet van Art Blakey & the Messengers, van Blue Train van John Coltrane, van legendarische Blue Note platen zoals The Sidewinder?
I Called Him Morgan (2016) van regisseur Kasper Collin is een indrukwekkende sfeertekening van de tragische levensloop van de briljante jazztrompettist. De anderhalf uur durende film bevat interviews met Wayne Shorter, Bennie Maupin, Billy Harper, Jamie Merritt, Al ‘Tootie’ Heath, met Lee Morgan zelf en zijn vrouw Helen, die in het verhaal een even bizarre als belangrijke rol speelt.
Het geluids- en beeldmateriaal is samengesteld met veel zorg en liefde voor de muziek. De cinematografie is schitterend. De originele videofragmenten zullen liefhebbers van het ‘gouden’ Blue Note tijdperk zeker aanspreken.
Omdat ik alleen een documentaire verwachtte, werd ik door I Called Him Morgan aangenaam verrast en vooral meegesleept door het verhaal. Lee Morgan’s kraakheldere spel staat in schril contrast met de soms dramatische wendingen.
Morgan overleed in 1972 en werd slechts 33 jaar. Zijn muziek blijft.
Reacties op “Het eind van het begin”
Nooit wist dat deze film bestond. Bedankt voor het delen.