Eind 2018 overnachtte ik samen met mijn lief een paar dagen in Den Haag, even zonder kinderen. Na het avondeten maakte ik nog een wandelingetje. Het Regentessekwartier lag er prachtig bij, met de herenhuizen en de winkelstraten in kerstsfeer; de gezellige bedrijvigheid van een stad die zich voorbereidt op de feestdagen. Tijdens het wandelen hoorde ik een melodie in mijn hoofd, die bleef hangen.
Eenmaal thuis werkte ik het verder uit. Het werd een nummer met een kop en een staart. Ik nodigde een paar muziekvriendjes uit om erop mee te spelen: Joost Kroon op drums, Arto Boyadjian op bas, Erik Rutjes op gitaar. Allemaal koningen. De muziek kwam tot leven. Het nummer kreeg ook een titel: Here comes the rain.
Foto- en filmmaker Frits de Beer nodigde ik uit om er een video bij te maken. Hij filmde flarden van een optreden (en de reis er naartoe) in een Rotterdamse jazzclub. Toen hij klaar was met de montage, zette ik de video op YouTube.
Dat was op de ochtend van 22 maart 2019. Ik was blij en trots. Dezelfde avond overleed mijn vader.
Wat de geboorte was van het ene, was het einde van iets anders.
Voor de luisteraar maakt het weinig uit. Maar voor mij zijn deze twee gebeurtenissen onlosmakelijk met elkaar verbonden. Ik kan niet naar het nummer luisteren zonder te denken aan de laatste, slopende dagen van zijn leven. Gelukkig heeft hij rust gevonden.
In Here comes the rain heeft de saxofoon de hoofdrol. Is het nu pop of jazz? Dat is niet aan mij. Maar aan jou, de luisteraar.
Ik heb er vaak over gefantaseerd: wat als al mijn favoriete muzieksoorten samensmelten tot één stijl? De impact van popmuziek gecombineerd met de interessante ingrediënten van jazz. Een soort instrumentale popmuziek dus.
Maar dan heb je meteen een probleem, want als het ook maar een béétje riekt naar liftmuziek, smooth jazz, fusion en andere ellende wil je daar ver vandaan blijven. Terug naar de tekentafel dus. Eerst het belangrijkste ingrediënt: melodie. De rest is bijzaak. Dat is het idee van Here comes the rain. Ik ben er heel trots op.
En – ik kijk even omhoog – jij zou denk ik ook trots zijn, pap.
Credits
Tom Beek – tenor sax, keyboards, tamboerijn, glockenspiel
Arto Boyadjian – basgitaar & akoestische gitaren
Erik Rutjes – electrische gitaren
Joost Kroon – drums
Tijmen Zinkhaan – mix
Udo Pannekeet – mastering
Frits de Beer – film/editor
(C) 2019 TomLaLa Records TLLR 2019-07
Laat een antwoord achter aan Marleen Reactie annuleren